Nieuwe rector Marnix Gymnasium stelt zich voor
Ruim 18 jaar geleden ben ik als docent scheikunde begonnen op CSG De Lage Waard, locatie havo/vwo in Papendrecht. Al snel groeide ik door naar de rol van afdelingsleider van de havo bovenbouw. De laatste 7 jaar werk ik als sectordirecteur voor dezelfde locatie, maar nu is het tijd voor een nieuwe uitdaging bij het Marnix Gymnasium. Ik verheug mij op mijn nieuwe taak als rector van deze mooie school.
Een rol als eindverantwoordelijk schoolleider past echt bij wat ik zoek in een baan. Aan de ene kant op strategisch niveau een lijn uitzetten en tegelijk dicht bij de collega’s, leerlingen en hun leerproces. Vanwege het kleinschalige karakter van de school, in combinatie met een uitdagende context kijk ik vol enthousiasme uit naar mijn eerste werkdag. Het Marnix Gymnasium heeft leerlingen veel te bieden in de vorm van goed, uitdagend onderwijs, gecombineerd met de nabijheid van de medewerkers van de school. Zelf zeg ik tegen leerlingen (vooral zij die scheikunde lastig vinden): “dit is een lastig vak, maar ik ben er om je te helpen en samen komen we er wel.” Dat wil ik aan leerlingen meegeven: een gymnasiumopleiding is misschien pittig, maar door er samen aan te werken komen we ver.
Het is mijn persoonlijke overtuiging dat pedagogische nabijheid het verschil maakt voor onze leerlingen. “Zorg dat de leerlingen van de onderbouw weer met plezier naar school gaan”, was het antwoord van de leerling in de sollicitatieprocedure op mijn vraag naar het eerste wat de nieuwe rector moest doen. Ik vind dat nog steeds een inspirerend antwoord. Ik reken erop dat de leerlingen mij en het team van het Marnix elke dag inspireren om goed onderwijs voor hen te realiseren. Daarnaast geldt dat een genadevolle omgang met leerlingen en medewerkers diep in mij verankerd zit. Wat mij betreft mag je in principe altijd één keer meer opstaan dan vallen.
In de komende tijd zal ik dagelijks vanuit de Alblasserwaardse polder naar Rotterdam reizen. In de polder houd ik mijn zaag scherp door de (moes)tuin bij te houden. De oogst zet ik in de keuken graag om in een mooi gerecht om dat vervolgens op te eten met ons gezin en de eventuele gasten aan tafel. Zelf zat ik op een atheneum waar ik als leerling met een stevige bèta-inslag alle ruimte kreeg om te experimenteren. Zo lang we de school niet opbliezen, mocht in principe alles. Dat ik met behulp van het toestel van Hofmann en een klasgenoot ooit mijn leraar scheikunde de schrik van zijn leven bezorgde met een stevige knal is één van de mooiste herinneringen daaraan. Ik zie er naar uit om te starten, hoop veel nieuwe mensen te leren kennen en vooral samen te werken aan net zulke mooie herinneringen voor onze leerlingen.
Herman Hofmann