Het sprookje van Accent
Coen: Er was eens...
Ella: Ja, luister goed! Lang geleden, iets meer dan 25 jaar om precies te zijn, in een tijd dat er nog geen Accent was, leefden er drie kleine scholen voor VSO-MLK. Ze lagen in Schiedam, Rotterdam en Capelle.…
Coen: Maar tijden veranderen. De wetgeving veranderde, en de regering sprak: "Kleine, aparte scholen kunnen niet blijven bestaan. Het VSO-MLK moet opgaan in het grote voortgezet onderwijs!"
Ella: De scholen waren ongerust. Wat moesten ze doen? De teams staken de koppen bij elkaar en...
Coen: ...ze vergaderden!
Ella: En ze vergaderden nog eens. Totdat ze besloten: “We moeten hulp vragen!”
Coen: Zo trokken ze naar het grote CVO-bestuur in Rotterdam. Ze klopten aan bij de bestuurder en vroegen heel beleefd:
Ella: “Mogen wij alstublieft bij u horen? Wij zijn zoekende en straks horen wij nergens meer bij.”
Coen: Maar de bestuurder krabde eens achter zijn oor. Drie kleine scholen, zo los van elkaar? Dat klonk niet zo aantrekkelijk. Toch zei hij:
Ella: “Kom maar bij ons... maar alleen als jullie je krachten bundelen en een nieuwe naam bedenken voor jullie scholengroep.”
Coen: De directeuren overlegden langdurig. Het voorstel van de grote bestuurder klonk logisch. Ze gingen akkoord en...
Ella: Ze benoemden een van hen tot directeur van de nieuwe scholengroep. Vanaf die dag noemden ze zich: CVO Accent!
Coen: De drie scholen kregen een nieuwe naam: VSO West werd Accent Delfshaven, de Vijverpoort werd Accent Centrum, en de Bethelschool werd Accent Capelle.
Ella: En daarmee begon een nieuw hoofdstuk. Accent groeide en bloeide! In 2006 kwam er zelfs een vierde school bij: Accent Hoogvliet.
Coen: Maar het bleef niet bij vier scholen! Ook VSO-scholen zagen hoe goed Accent werkte en wilden ook meedoen. De Regenboog werd Accent op Noord, en de Schreuderschool werd Accent op Zuid.
Ella: Zo groeide Accent uit tot een scholengroep die niet meer weg te denken is in onze regio. De mensen zijn trots op hun werk. Ze halen het beste uit hun leerlingen én uit zichzelf.
Coen: Maar na 25 jaar zwoegen en successen behalen vonden de mensen dat er iets ontbrak.
Ella: Ja, een feestje! “Dat moet gevierd worden,” riepen ze.
Coen: En zo geschiedde. De directeuren besloten: "We nemen het hele personeel mee op reis! Niet zomaar een reisje, maar een sprookjesachtige trip..."
Ella: Naar de Efteling!
Op 14 april komt de bus voorrijden, en iedereen stapt in.
Coen: Hoe die dag verliep, dat weten we niet precies. Maar we weten wél...
Ella: Dat de mensen van Accent nog lang en gelukkig samen werkten en leefden En dat doen ze nog steeds!
Coen: Dus kunnen we ook dit sprookje besluiten met:
Beide samen: ze leefden nog lang en gelukkig!