Joke Klootwijk
Bestuurssecretaresse
‘In de loop van de jaren heb ik binnen het bestuursbureau van CVO op diverse plekken gewerkt, vanaf 1998 tot mijn pensionering in 2015 was ik bestuurssecretaresse. Dat ging er destijds heel anders aan toe dan nu. Het bestuur bestond uit 32 mensen, van elk curatorium één afgevaardigde. Ik notuleerde die vergaderingen (en werkte mijn aantekeningen uit op een schrijfmachine!) en alle vragen en opmerkingen moesten met naam en toenaam in het verslag komen. Zie je het voor je? Het was goed dat ik de kleuterschool had gehad, want als de notulen klaar waren, moest er altijd wel iets verschoven en veranderd worden. Dat was gewoon een kwestie van plakken en knippen, tot afzonderlijke letters aan toe. Als bestuurssecretaresse wist ik altijd precies wat er speelde in de organisatie. Met de komst van Wim Littooij als verenigingsdirecteur kregen we ook meer contact met de ministeries. In het onderwijswereldje veranderde er veel en regelmatig hoorde ik dingen die pas maanden later in de krant stonden. Het was erg leuk om zo dicht bij het vuur te zitten. Met Wim had ik een klik, we zijn uiteindelijk vrijwel gelijktijdig met pensioen gegaan.
Alle vragen moesten met naam en toenaam in het verslag komen
Toen ik in 1988 bij CVO ging werken, dacht ik een paar jaartjes te zullen blijven. Het werden er uiteindelijk 27. Het feit dat CVO een onderwijsorganisatie is, heeft daar zeker mee te maken. Ik vind het geweldig om te zien welke mogelijkheden kinderen krijgen doordat ze gestimuleerd worden door docenten. De grootste bewondering had ik voor mensen in het speciaal onderwijs, die zich met hart en ziel inzetten voor kinderen die de maatschappij nogal eens over het hoofd ziet. Wim Littooij heeft destijds met onderwijsminister Arie Slob voor elkaar gekregen dat leerlingen van het praktijkonderwijs een certificaat kunnen krijgen voor hun stage. Dat is zo waardevol!
Leuk om dicht bij het vuur te zitten
Ik heb me altijd erg gewaardeerd gevoeld door de directie, rectoren en raad van toezicht. Die waardering werd nog eens onderstreept op mijn afscheid, waar de voormalige voorzitter van de raad van toezicht mij toesprak. Hij memoreerde ook dat ik altijd aandacht had voor de mensen om mij heen. Dat klopt; als ik bijvoorbeeld wist dat er wat speelde in een gezin, met een partner of met een ouder, dan besteedde ik daar even aandacht aan. Dat is voor mij zó vanzelfsprekend.
Ik wens het jubilerende CVO alle goeds toe. Ik hoop dat er in Nederland plek blijft voor het bijzonder en het openbaar onderwijs en dat zij met elkaar werken aan de toekomst van alle kinderen.’